de laatste dag van de maand
ik draag het plein ten grave
castiglione del lago
ben onderweg naar het volgende plein
iedere keer weer een nieuw plein, even een adempauze, een pas op de plaats
het voelt nog zo dichtbij, een schoolplein
maar hemelsbreed is het ver weg, dit plein
wat maakt het uit ?
geen mens die het leest, niemand valt het op...
of toch ?
leven we niet het grootste gedeelte van ons leven langs elkaar heen...
ik loop verder door een donkere nacht
in gezelschap van mijn stralende sterren
