juffrouwscholten

de intiemste zichtlijn

ik wilde jou en dat ik missen zou wist ik al voor het begonnen was. jou willen is je missen. het was missen op het eerste gezicht. keek ik je aan je werd een schaduw voor een vuur. mijn laaiende kijken plaatste je op een toneel, in tegenlicht, en ik moest gissen naar de man daar binnen in zijn silhouet, heus, zelfs in bed, wanneer ik tussen je moedervlekken sterrenbeelden trok, was het alsof je lichaam iets verduisterde en ook je stem en je beramingen, alles maakte duisterder en daardoor, vreemd is dit, werd wat er laaide raakbaarder dan voorheen. odysseus ver, ik heb je nooit gekend, en als ik je bedenk knijp ik weer samen en blindeer.

gedicht vandaag gehoord uit de mond van de schrijver, willem jan otten